W pierwszej połowie XVIII wieku — w okresie dłuższe­go pokoju- rząd pruski przedsięwziął akcję kolonizacyjną, która przyczyniła się do poważnego uszczuplenia obszarów leśnych, zwłaszcza niemal bezludnej dotąd Puszczy Gole­niowskiej. Główne nasilenie akcji karczunkowej przypadło na lata 1735 do 1755. Powstały osady założone w całości lub części na nowinach. Okres wojny 7-letniej (1756-1763) zahamował rozwój kolonizacyjny na Pomorzu. Podjęto ją ponownie w latach 1770-1790. Założono w całości lub częściowo na nowinach szereg osiedli, np. Budzień, Zie­lonczyn, Żarnówko.
W drugiej połowie XVIII wieku lasy koronne na Po­morzu posiadały dość sprawną administrację. W skład Poszczególnych rządztw wchodziły rewiry leśne dzielące się nanadleśnictwa i leśnictwa. Przy ujściu Iny wchodzi­ły w skład rządztwa Stepnica i dzieliły się na 4 rewiry. Zarządzali nimi nadleśniczowie z siedzibą w Stepnicy, Zielonczynie, Widzieńsku i Kopicach. Drzewostany były przeważnie świerkowe przy czym na rewirach Stepnica Zielonczyn występowały też dąbrowy, a w lasach Wi­dzieńska rosły jesiony. Pracowały dwa tartaki — w Wi­dzieńsku i Chełście — oraz dwie smolarnie — w Widzieńsku i Rogowie.
W okresie II wojny światowej lasy goleniowskie ucierpiały głównie w jej końcowej fazie, gdy działania frontowe, zarówno od wschodu jak i zachodu, przesunęły się na terytorium III Rzeszy. Ujemne skutki wojny jeszcze bardziej nasiliły się już po jej zakończeniu w wyniku szyb-­ kiego rozprzestrzeniania się ogromnych gradacji owadzich i pożarów leśnych.
Po II wojnie światowej, w 1945 roku przystąpiono do organizacji administracji leśnej. Na omawianym obszarze w 1945 roku utworzono Nadleśnictwo Stepnica, w skład którego weszły dawne lasy państwowe Nadleśnictwa Step-nica, lasy prywatne (po wojnie upaństwowione) i lasy miej­skie Goleniowa. Również w roku 1945 utworzono Nadle­śnictwo Jaźwiec (późniejsze Nadleśnictwo Widzieńsko). W 1953 roku część lasów tego nadleśnictwa przekazano nowo utworzonemu Nadleśnictwu Przybiernów.
Stan przejmowanych lasów był bardzo zły. Tworząca się administracja leśna nie była w stanie skutecznie wal­czyć z pożarami i gradacjami owadów; tereny byty wylud­nione, brakowało kadry i środków technicznych.
Nadleśnictwo Goleniów utworzono w 1951 roku. W jego skład włączono lasy miejskie Goleniowa (przyjęte z Nadleśnictwa Jaźwiec, zwanego później Nadleśnictwem Widzieńsko), część lasów Nadleśnictwa Wrzosowa (póź­niej zwanego Nadleśnictwem Kliniska) i lasy administro­wane przez leśnictwo Glewice, wchodzące w skład Nadle­śnictwa Nowogard.
Nadleśnictwo Goleniów w obecnych granicach powo­łano z dniem 1 kwietnia 1972 roku. Zostało utworzone w wyniku połączenia wcześniejszych nadleśnictw: Stepni­ca, Widzieńsko i północnej części Nadleśnictwa Goleniów.